Verwarde mensen
‘Verwarde man besmeurt Limburgse straat met bloed.’ ‘Verwarde vrouw sticht brand in eigen woning in Breda.’ ‘Verwarde man loopt met pistool door Loon op Zand.’ Je hoort het steeds vaker: een verwarde man of verwarde vrouw is gesignaleerd. Maar: wie zijn deze verwarde mensen en hoe is de hulpverlening rondom deze groep georganiseerd?
Wat is er aan de hand?
Sinds de bezuinigen in de geestelijke gezondheidszorg neemt het aantal incidenten met verwarde mensen toe. En niet zo’n klein beetje ook. Ruim 75.000 meldingen kwamen er in 2016 bij de politie binnen, zo'n 14 procent meer dan het jaar ervoor. En daar heeft de politie nu de buik van vol, zo liet de Amsterdamse Korpschef Pieter-Jaap Aalbersberg ons weten tijdens een interview. ‘De politie is er om boeven te vangen, niet om patiënten met handboeien in een auto mee te nemen. Dat is niet humaan en bovendien hebben wij ook niet de juridische basis om deze mensen op te pakken als ze geen strafrechtelijk feit hebben gepleegd,’ aldus Aalbersberg in onze eerste uitzending van ons dossier ‘verwarde mensen’. Hij verwijt GGZ-instellingen hun werk niet goed uit te voeren waardoor deze mensen uiteindelijk op het bordje van de politie komen te liggen.