Sinds 1990 is zijn boerderij in Raamsdonk biologisch gecertificeerd, dat betekent dat Boons bijvoorbeeld geen kunstmest of chemische bestrijdingsmiddelen mag gebruiken. “Omdat ik denk dat het een gezonder product oplevert, voor mens, dier en plant. En dat draagt uiteindelijk bij aan een betere wereld.

Kort maar krachtig

Met die positieve instelling pacht Boons een aantal jaar geleden naast zijn eigen grond een stuk extra grond van de provincie Noord-Brabant om grasklaver voor zijn koeien te gaan telen. Hij vormt het om tot biologische grond: “Als je opbrengsten wil, moet je beginnen met investeren. De eerste twee jaar was deze grond verliesgevend. Het derde jaar speelde ik quitte. Vanaf dat moment zou ik flink kunnen gaan oogsten. Maar toen moest ik eerst opnieuw meebieden om de grond nog een jaar te kunnen pachten.”

En daar gaat het mis voor Boons: “Een gangbare aardappelboer bood meer voor de grond, en de provincie heeft het toen aan hem gegeven. Voor hem was het extra interessant, omdat de grond in hele goede staat was. Daar was ik natuurlijk niet blij mee. Het heeft me uiteindelijk alleen maar geld gekost.”

In alle emotie belt hij de boer met het hoogste bod op. “Dat was kort maar krachtig”, lacht hij. “Daarna hebben we het er nogmaals over gehad en toen legde hij ook uit: ‘Als ik het niet doe, doet een andere boer het wel’. Toen heb ik ook heel nadrukkelijk gezegd: ‘Ik neem jou niks kwalijk. Maar de provincie wel.’”

Hoerenbeleid

Ondanks het voorval bij boer Boons houdt de provincie Noord-Brabant wel degelijk rekening met duurzame boeren bij het uitgeven van de pachtgrond. “Als je een biologische boer bent, vermeerdert de provincie jouw bod met een bepaald percentage”, legt Boons uit. “Maar dat was in mijn geval niet genoeg. Voor gangbare boeren is deze grond veel meer waard. Ik teel grasklaver voor mijn koeien. Zijn aardappels leveren een veelvoud op.”

Ook stoort boer Boons zich aan de kortlopende pachtcontracten: “Steeds die contracten voor een jaar. Dat is voor biologische boeren dus niet te doen. Ik noem het ‘hoerenbeleid’, want elk jaar moet er een ander overheen. Daar wordt het milieu niet beter van, alleen de provincie.”

Samenloop van omstandigheden

In reactie laat de provincie Noord-Brabant weten dat het zich de teleurstelling van Pieter Boons kan voorstellen: “Wij willen juist vooruitstrevend zijn in het vergroenen en verbeteren van het milieu. Pacht is een van de instrumenten om dat voor elkaar te krijgen. Bij ons toedelingssysteem scoort biologische landbouw veel hoger dan gangbare landbouw. Dus het is zeker niet zo dat de hoogste bieder per definitie wint.”

Volgens de provincie blijft biologische grond normaal gesproken altijd biologisch, maar door een ingewikkelde samenloop van omstandigheden was dat in dit geval anders: “Wij wilden dit perceel ruilen voor een ander stuk grond dat in een natuurgebied ligt, om zo meer natuur te creëren. Dat is inmiddels ook gebeurd. In dat ruilproces is de biologische status van het perceel verloren geraakt. Dus dit is echt een uitzondering geweest.”

Blik op de toekomst

Boer Boons laat de pachtgrond van de provincie voortaan links liggen: “Als ze mij vertellen dat biologische grond biologisch blijft, dan moet je die afspraken ook nakomen. Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen.”

Hij hoopt vooral dat de boerderij ook na zijn pensioen nog lang zal blijven bestaan: “Het zou hartstikke leuk zijn als een van mijn kinderen het wil voortzetten. Maar het is een andere generatie. Voor mij was het vanzelfsprekend dat ik boer zou worden.” Eén ding is in ieder geval niet onderhandelbaar voor Boons: “Als het wordt overgenomen, dan moet het wel biologisch blijven. Anders gaat hij het hier wel moeilijk krijgen”, lacht hij.

Kijk hieronder de uitzending van Pointer over de gevolgen van ons pachtbeleid voor boeren: