Nachtmerries, somberheidsbuien en bijna alles en iedereen wantrouwen. Toen Jorrit (27) mentaal aan de grond zat, vond hij hulp bij het Centrum voor Psychotherapie in Lunteren. Nu wil de zorgaanbieder de kliniek sluiten vanwege geldtekort. Jorrit moet zijn behandeling noodgedwongen stoppen. In dit blog beschrijft hij hoe hij vecht om niet weer terug te vallen.
Voor mij begonnen mijn mentale problemen relatief simpel. Ik werd onverklaarbaar misselijk tijdens colleges. Ik sliep slecht en had veel nachtmerries, maar dat had ik al jaren. Ik was erg somber. Ik had geen motivatie meer. Mijn omgeving maakte zich zorgen. Ik herkende mezelf niet meer en zocht hulp, en kwam zo bij de basis geestelijke gezondheidszorg terecht.
De crisisdienst
Daar werkte ik in verschillende ambulante trajecten aan mijn klachten, door middel van enkele korte en gerichte gesprekken per maand en huiswerkopdrachten. Helaas werden de klachten niet structureel minder. Met vlagen leek ik mijn situatie weer onder controle te hebben, maar met de onvermijdelijke stressvolle momenten van het leven kwamen mijn klachten terug, elke keer heviger dan de vorige.
Ik isoleerde mezelf. Ik durfde niet meer naar buiten. Ik werd erg wantrouwend, eerst tegenover instanties, maar geleidelijk aan ook tegenover mensen. Dit patroon bleef escaleren totdat ik me ten einde raad in februari 2021 bij de crisisdienst melde. Ik wilde niet meer leven.
Opname
Daar begon voor mij het traject in de specialistische geestelijke gezondheidszorg. Er volgde een uitgebreid diagnostisch traject en daar werd PTSS (posttraumatische stressstoornis, red) en persoonlijkheidsproblematiek bij mij vastgesteld.
Na het stabiliseren van mijn suïcidaliteit, volgde ik een intensieve traumabehandeling voor mijn trauma-gerelateerde klachten. Daarop volgde mijn klinische opname, waar ik intensief geholpen zou worden met het aanpakken van de destructieve patronen in mijn persoonlijkheid in een 9 maanden durende behandeling.
Volle weken therapie, en slapen in de kliniek: het Centrum van Psychotherapie in Lunteren. Mijn opname begon in februari 2022 en ik zou tot eind september deze behandeling volgen, om hopelijk een nieuwe weg in te slaan waarin ik niet meer terug zou hoeven naar het dal dat mij bij de crisisdienst bracht.
Vervroegde sluiting
Dus dat was het plan. Ik had eindelijk een plek gevonden waar ik intensief geholpen kon worden met mijn specifieke problemen. Het is bijna onmogelijk om te omschrijven hoe zo’n klinische behandeling werkt in een korte blogpost.
Het is een uniek iets, een zeldzaam iets. Voor mij, maar ook veel van mijn mede cliënten is het een behandeling waarin we, ondanks onze hardnekkigheid in het verstoppen en wegmaken van onze problemen, alsnog gezien en geholpen worden.
Hoe nu verder voor mij? Dat is een vraag die mij wakker houdt
Maar helaas moet de kliniek waar ik nu geholpen word vervroegd haar deuren sluiten wegens financiële redenen. Mijn behandeling is in een klap veranderd van een 9 maanden-durend intensief traject gevolgd door nazorg naar een ontslagdatum per 1 juli. De stabiliteit gewaarborgd door de kliniek, en de expertise en de inzet van de staf, een zo noodzakelijke voorwaarde voor de behandeling, werd zwaar aangetast door dit nieuws.
Over het Centrum voor Psychotherapie
Zorginstelling Pro Persona wil de deuren van het Centrum voor Psychotherapie in Lunteren binnenkort sluiten vanwege financiële redenen, meldt het bestuur. De kliniek biedt 2 en 4-daagse behandelingen aan voor mensen die onder meer kampen met een ernstige persoonlijkheidsstoornis en zowel uit de regio als het land komen. Volgens het bestuur zijn de klinische behandelingen duur, de zorgaanbieder wil meer inzetten op ambulante behandelingen, waarbij de cliënt vanuit huis behandeld wordt.
Hoe nu verder voor mij? Dat is een vraag die mij wakker houdt. Ik heb erg veel geleerd in de tijd dat ik de behandeling aan het Centrum voor Psychotherapie mocht ontvangen.
Beerput
Wellicht is de belangrijkste les tot nu toe dat ik niet mijn ogen kan dichtknijpen voor de problemen waar ik mee kamp. Spreekwoordelijk heb ik die beerput nu opengetrokken, en die gaat niet meer zomaar dicht. Mijn focus nu ligt in het zoeken van een passend vervolg en een alternatieve behandeling samen met mijn regiebehandelaar.
Het is wachten op het nieuws over de mogelijke wachttijden voor een andere kliniek. Vechten om niet terug te vallen in zelfisolatie, zelfverwaarlozing of erger. Blijven oefenen met het in vertrouwen nemen van de mensen die om mij heen staan.
De laatste behandelingen staan op de planning voor Jorrit in het Centrum voor Psychotherapie. In het volgend blog lees je hoe hem dat vergaat en of er al zicht is op een behandeling in een andere kliniek.
Voor ons onderzoek naar de geestelijke gezondheidszorg duiken we de komende weken dieper in de gespecialiseerde GGZ: hoe kan het dat sommige specialistische klinieken sluiten of er een flinke beddenafname is? En wat zijn de gevolgen voor de cliënten? Daarover berichten we de komende tijd op onze website. Onze radio en tv-uitzending staan gepland op zondagavond 4 september.
Heb jij ervaring met een GGZ-afdeling die op omvallen staat?
Ben je behandelaar of cliënt, en heb je te maken met lange wachtlijsten voor specialistische, klinische zorg? Of moet je je behandeling stoppen omdat de instelling zijn deuren gaat sluiten? Laat het ons weten. We zijn benieuwd naar je ervaring.
